Nederland 2006 3
Op de bekende plaats waar ik vaak sta
Dag 7: Weer thuis in Zeeland
De volgende ochtend stonden Ton en Tiga reeds vroeg op want het was een mooie werkdag. De mensen reden vlak langs me heen naar hun werk of naar school.
Om half acht kwamen ze met een bus met aanhangwagen de stellingpijpen brengen. Ton vroeg aan hen of hij hen in de weg stond. Helemaal niet want in een kwartier zouden ze weer weg zijn, zeiden ze.
De buurvrouw kwam ook even langs en vroeg of Ton een kopje koffie mee wou drinken. Nee dank u , ik heb net m'n koffie op zei Ton.
Om kwart voor elf had hij met Toos afgesproken dat wij haar zouden afhalen van het ziekenhuis.
Ton reed mij eerst naar de bezoekersingang maar daar was het reeds te druk om te parkeren, dus ging hij naar de slagbomen toe en bij het aanmelden zei de man gaat u naar rechts en wacht tot er een auto uit gaat. Maar Ton kon niet zo gauw een parkeervakje vinden want ik paste niet overal in. Dus ging hij naar de uiterste hoek en liet mij daar met draaiende motor achter. Hij ging naar binnen door de bezoekersingang en kwam daar Toos tegen. Die vertelde dat Ton de bloem-vaas en -pot nog mee moest nemen, haar bagage had ze al bij zich. Met de twee bloemstukken in zijn hand en Toos aan zijn zijde kwamen zij bij mij aan en deden alle bagage in mijn cabine. Ton vroeg aan Toos of zij achter mij kon gaan staan om aanwijzingen te geven want Ton wilde mij helemaal achteruit terugrijden want hij kon mij niet keren. Na verschillende auto's langs mij heen te laten rijden kon Ton uiteindelijk doorrijden tot voorbij de T-splitsing bij de ingang. Zodoende kon Toos instappen en Ton mij vooruit de slagbomen uit rijden.
Toos had geen moeite om op de bijrijdersstoel te komen.
Na bijna twee uur rijden was Operatie Toos voorbij en waren wij terug in Zeeland.
Verder Terug Naar boven Home Page