Nederland 2006 3
Laatste oefening van Toos voor het instappen in mijn cabine op mijn bijrijdersstoel
Dag 6: De vierde dag na de operatie
Op die vierde dag na de operatie zouden de dochter en schoonzoon van Ton en Toos op bezoek komen samen met de twee kleinkinderen.
In de ochtend stond Ton vroeg op en liet Tiga uit langs het huis van de jubilarissen. De jubilaresse was aan het opruimen. Ton feliciteerde haar en zij bedankte hem.
Na het ontbijt ging hij naar het ziekenhuis en wachtte samen met het heupteam op de oefentherapeute. Die was wat laat op die dag. Tegen kwart voor elf kwam zij en werden de oefeningen gedaan. Als laatste oefeningen werden het traplopen en het instappen in de auto geoefend.
Daarna kwam de ergo therapeute en die vertelde hoe je na thuiskomst verschillende voorzieningen in huis kon halen om het leven van de patiënt te veraangenamen. Het varieerde van bed verhogers tot grijpstokken om het bukken te vermijden.
Doordat de voorgaande instructie te laat was kwam het programma niet meer op tijdschema. De maaltijd werd al binnengebracht voordat de voorlichting afgelopen was. En Ton moest zich ook haasten om heen en weer te rijden op de fiets.
Maar gelukkig was hij wel op tijd. Want toen hij weer in het ziekenhuis terug was kwamen zijn dochter en schoonzoon met hun kinderen aan.
Natuurlijk had Renzo een tekening gemaakt en gaf hij die aan Toos en Lizzy van twee, gaf haar een lekkere dikke zoen.
Ton en Toos lieten hen meteen de instructieruimte en haar bed zien. De kinderen wilden alles uitproberen. Hoe het bed op en neer kon gaan en hoe ze op de oefentrap moest lopen.
Daarna ging het gezelschap naar beneden op de binnenplaats. Die hadden ze in een mum van tijd tot in alle uithoeken verkend.
Toos vertelde in een schaduwrijke hoek van de binnenplaats hoe ze de operatie beleefd had.
Voordat iedereen er erg in had was het weer tijd om afscheid te nemen.
Ton ging weer terug naar mij voordat hij weer naar het ziekenhuis zou gaan om de WK Voetbalwedstrijd te zien.
Toen hij met geopende zijraam in zijn boek zat te lezen werd hij door de naaste buurman gevraagd of wij maandag ochtend er nog waren. Dan zou er een lading stellingpijpen worden gebracht, zei hij. Ton zei dat hij dan weg was. De man vertelde dat zijn vrouw uit Zeeland kwam.
Ton ging weer naar het ziekenhuis en was op tijd voor de voetbalwedstrijd.
In de avond nam hij afscheid van de personen die hij misschien niet meer zou zien.
Hij kwam kwart over negen weer bij mij terug en ging om de plas wandelen met Tiga. Dit keer nam hij zijn fototoestel wel mee.
Helaas was het weer niet zo gunstig als de vorige dag, het was bewolkt en zo'n mooie zonsondergang als hij de dag tevoren had gezien miste hij dus. Maar de foto van de plas die hij nam was toch de moeite waard.
Hij was na een uur wandelen met Tiga weer bij mij terug.
Het was nog warm op die avond, wel 29 graden binnen, en Ton kon de slaap niet vatten. Toen hij eindelijk sliep droomde hij van ambulances die met loeiende sirenes voorbij kwamen. Tot hij wakker werd en het helemaal geen ambulances waren maar mijn alarm die afging terwijl hij het niet aangezet had. Hij drukte meteen op de uit-knop die hij altijd binnen hand bereik had en sliep verder in tot de volgende ochtend.
De feestgangers van de vorige nacht hadden dus ook deze nacht minder goed geslapen door mijn lawaai.
Verder Terug Naar boven Home Page