INTERIEURHULPJES
Toen mijn baas mij voor het eerst op de garageoprit had staan bekeek hij mij heel goed van binnen en van buiten.
Van buiten viel op het eerste gezicht niet veel te veranderen of aan toe te voegen maar van binnen merkte hij meteen op dat het voor Toos niet handig was om van de keukenvloer op mijn alkoofbed te klimmen en vooral midden in de nacht ervan af te dalen. Dan zou je boven op de glazen afdekplaat van het gaskomfoor stappen.
Dus al heel snel maakte hij een lichtgewicht opstapplankje boven de glasplaat.
Ook de afstand van keukenvloer tot het opstapplankje was te hoog voor Toos om in één keer te nemen. Ook hier was snel een oplossing gevonden, een kunststof schoenpoetsdoos was net van goede hoogte om het verschil te overbruggen.
Toos had ook al snel gezien dat de stoffen bekleding binnen no time smoezelig zou worden als het niet beschermd werd. Dus kocht ze afwasbare bekledinghoezen die ze in de wasmachine kon wassen.
Voor de armleuningen had Ton drie paar sokken gekocht. Eerst waren het witte, maar die werden te gauw vuil. Bovendien paste grijs beter bij het interieur, zeiToos.
Het grote tafelblad dat bij mij hoorde kon niet gebruikt worden omdat Tiga eronder moest liggen en vanwege de steunpoot van de tafel zou Tiga te weinig plaats hebben.
Ton vond een stukje spaanplaat met aan de bovenzijde een laag formica dat hij ooit van een keukenachterwand over had. Het paste mooi in de sleuf boven het kleine opklaptafeltje dat standaard tegen de zijwand hing. Als je die opklapte en de plaat er bovenop legde had je een iets grotere tafel waar de laptop net op kon plus een fles bier of een kopje koffie.
Deze oplossing was in het tweede jaar dat hij mij had naar voren gekomen.
Maar aangezien er soms ook twee borden en wat eetwaar op tafel moesten staan als er gegeten werd maakte Ton in het derde jaar weer een iets grotere tafel van multiplex die hij in de kleur metallic zilver spoot.
Hij hoefde het oppervlak niet heel glad te schuren want het moest juist stroef zijn.
Ton ontdekte dat hij steeds meer apparaten moest opladen bij de uitgang van de omvormer. Op een gegeven moment had hij dus twee GSM's', een Videocamera, een digitale fotocamera, een accu boormachine, een accu schijnwerper en een accutje voor zijn fietsverlichting op te laden. Het werd een dradenbos van zwarte draden. Daar moest ook een oplossing voor gevonden worden.
Als oplossing had hij een plat kistje gemaakt dat de omvormer afsloot en waarboven de accuschijnwerper net mooi paste zonder de omvormer volledig af te sluiten, want hij moest zijn warmte wel kwijt kunnen.
Na de eerste kist had Ton een tweede kist gemaakt die zijn laptop en bijbehorende voeding en USB poort kaart kon herbergen. Het geeft betere bescherming aan zijn computer.
Dat is dan weer drie kg bagage erbij dacht ik om mee te nemen.
Toen mijn dashboardverlichting het af liet weten heeft Ton een LED verlichting op batterijen voor mijn dashboard geplaatst. Het kan op rood of wit licht worden aangezet. Zo kan hij toch zien hoe hard ik rij als het donker is.
Verder Terug Naar boven Gullivert's Home Page Idem+zijframe