WINTERBERG 2006
Bij het zwembad van Billlerbeck
Dag 9: Billerbeck 2
In het begin van de avond waren wij dus helemaal alleen. Maar midden in de nacht hoorden wij motor geronk en toen Ton 's morgens naar buiten ging zei hij tegen Toos dat er een camper aan de overkant van waar wij stonden aangekomen was. Natuurlijk had ik die camper al zien aankomen want ik sta meestal op wacht, met of zonder alarm.
Maar toen de zon over de boomtoppen scheen werd Ton wakker en hij hoorde Tiga al piepen dat hij dringend uitgelaten moest worden. Ton ging dus van zijn bedstee zo snel mogelijk naar beneden. Maar toen hij net naar beneden wilde stappen zag hij dat Tiga wat in zijn schoenen die op de vloer lagen wilde deponeren. Hij brulde tegen Tiga dat hij dat laten moest en hij zwaaide met zijn ene hand die vrij was naar hem. Daardoor verloor hij zijn evenwicht en stortte hij onderste boven naar beneden en bleef hij ingeklemd tussen het keukenblok en de zijkastjes onderste boven op de grond liggen.
Van schrik hield Tiga zijn boodschap in maar kon niet voorkomen dat er een deel op de mat bij de deur viel.
Ton bleef versuft een poosje liggen maar wurmde zich toch weer op zijn benen en ging daarna Tiga uitlaten.
Zij moesten die ochtend wel water innemen via de sani zuil want zij moesten extra water gebruiken om de mat weer schoon te krijgen.
Gelukkig scheen de zon en waren de nylon matten weer snel droog die dag.
Na het ontbijt ging Ton Tiga extra goed uitlaten want hij en Toos wilden gaan fietsen naar het verderop gelegen dorp Osterwick Darfeld. Hij ging buiten het zwembadterrein de weg op en daar zag hij op het terrein van Gemeentewerken een andere camper staan.
Toen hij bij mij terug kwam zag Ton dat de andere camper vertrokken was. Maar toen zag hij dat er nog een opstap trapje achterbleef. Die camper zal zo weer terugkomen, zei Ton. En inderdaad na een kwartier kwam de camperaar weer terug en zei dat hij wat vergeten was.
Ton enToos wilden dus wat in de omgeving fietsen naar het dorpje Darfeld zo'n tien km verderop.
Bij Darfeld was ook een staplaats mogelijkheid bij het sportveld en die wilden zij ook bekijken. Eerst werd de Duitse fiets goed onderhanden genomen om het voor Toos passend te maken. Ze volgden de autoweg waar in het begin een fietspad liep. Maar buiten de stad was er opeens geen fietspad meer. Ze moesten dus op de autoweg rijden en dat vonden ze niet plezierig want de auto's raasden heel dicht langs hen heen in het heuvelachtige terrein. Bovendien had de weg veel bochten zodat de auto's hen niet van ver al konden zien.
Maar zonder ongelukken kwamen zij in het centrum van het dorp Darfeld aan waar zij op een informatiebord zagen dat het sportveld op de weg naar het volgende dorp Osterwick was.
Even later kwamen zij de verwijzingsborden tegen en zagen zij twee campers op een grasveldje staan.
De een was een Duitse camper en de andere een Nederlandse. Tegen de eigenaars van de Nederlandse campers zei Ton dat hij van de andere staplaats in de buurt kwam en dat hij nog nooit in deze streek was geweest terwijl het toch zo dicht bij Nederland lag
Waarop de Nederlanders antwoordden dat zij vaker deze kant uitkwamen omdat het hier over de grens een mooie streek was met veel camperplaatsen.
Ton en Toos gingen verder fietsen richting Osterwick en gingen even door het centrum. Er stonden veel reclameborden die ontroerend goed percelen aanboden.
Maar het is te ver uit de buurt van familie om er te gaan wonen, zei Ton.
Ze probeerden een route te vinden die naar Billerbeck ging en niet via een autoweg. Maar zelfs die werd omgeleid zodat zij maar terug gingen richting Darfeld,want Toos had onderweg een richtingsaanwijzer op een fietspad richting Billerbeck zien staan.
Het fietspad bleek een stillere weg te zijn richting Billerbeck maar af en toe kwamen ze toch grote vrachwagens tegen.
Maar ze hadden gelukkig geen problemen of ongelukken gehad toen zij weer bij mij kwamen. En ze hadden meer dan twee uur gefietst.
Na even bij mij gerust te hebben besloten ze naar de stad te gaan om boodschappen te gaan doen op de supermarkt. Ze gingen eerst naar het centrum want van daaruit wisten zij waar ze heen moesten gaan. Maar ze vonden de supermarkt niet zo gauw. Wel kwamen zij een mooie winkelstraat tegen, aan de andere zijde van de dom. Daar kwamen zij de Nederlanders tegen die vanuit Darfeld ook hier waren gekomen. Zij vonden het ook een mooi straatje. Even later herkende Ton de straat waar de supermarkt aan gelegen was en daarna was die zo gevonden.
In de avond had Ton voor een Euro een Kwh stroom afgetapt. Het duurde meer dan drie uur voor het lampje aangaf dat de stroomtoevoer gestopt was.
Die nacht stonden wij helemaal alleen.
Verder Terug Naar boven Home Page