Nederland 2006 2
Een bekende plaats aan de Rijn
Dag 6: Langs een een bekende plaats aan de Rijn
In de morgen gingen de 3 T's snel ontbijten en Ton liet Tiga nog even uit voordat wij vertrokken.
Wij reden eerst via de snelweg richting Nijmegen en daarna over de westelijke snelweg rond Arnhem naar Oosterbeek naar onze bekende plek aan de Rijn.
Het weer was buiíg en toen wij als vierde camper op de plaats van bestemming aankwamen bij het Drielse veer, had het net opgehouden met regenen.
Wij stonden naast een Engelsman en die had een scooter achter zijn camper. Wij zijn sportiever, zei Ton, wij gebruiken spierkracht om ergens te komen.
Behalve als er te veel versjouwd moest worden, zoals kratten bier of zware lieren en ander gereedschap
En na de lunch gingen Ton en Toos met de fiets langs de Rijn naar Arnhem fietsen. Wat de Tommies in 1944 ook ervaarden was dat de weg een keer of drie heuvel op en weer heuvel af ging tot ze in Arnhem waren.
Daar fietsten ze langs de kade waar ze een camper bij één van de schepen zagen staan.
Ze fietsten langs de kerk en van daar naar het centrum waar ze een paar winkels binnen gingen. Ton kocht bij Perry een paar onbreekbare wijnglazen terwijl Toos bij Zara geen geschikt kledingstuk kon vinden voor haar verblijf in het ziekenhuis gedurende een week over een week of twee.
Hun fietstocht ging langs het station en daarna langs de Utrechtse weg waar ze bij het oude St. Elisabeth Gasthuis stopten. Het bracht Toos haar herinneringen weer tot leven. Daar heeft ze haar opleiding tot verpleegkundige volbracht. Ze wist nog in welke kamer naast het torentje zij geslapen had . Nu is het gebouw verbouwd tot senioren onderkomen. Het hele complex stond wel te koop aangeboden.
Ton maakte een paar foto's ter herinnering aan het bezoek.
Daarna ging hun fietstocht naar het centrum van Oosterbeek wat toch nog een hele klim was vergeleken bij de wegen in Zeeland. In het dorp ging Toos naar een bekende supermarkt en na een poos buiten gewacht te hebben ging Ton haar helpen de kar uit te laden en in de fietstassen te stouwen.
Via de steile weg recht over de kruising bij het Drielse veer gingen ze naar beneden en waren weldra bij mij.
Direct daarna kwam er weer een bui over ons, Ton en Toos hadden geluk gehad, ze waren wel drie uur weg geweest zonder een spatje regen te hebben gevoeld.
Tegen de avond werd het steeds drukker bij de staplaats aan het Drielse Veer. Eerst kwam er een witte VW Kharmann met verlengd chassis zonder alkoof maar met een verhoogd dak
naast ons staan. Deze mensen kwamen uit de buurt van Monnickendam en hadden mij ook bij mijn vorige baas te koop zien staan. Zij wilden mij niet hebben. Gelukkig maar want wij lagen elkaar niet.
Daarna kwamen er nog wel vijf campers. En twee waren zelfs jongere zusjes van mij maar heel luxe uitgevoerd en integraal blauw gespoten.
Later kwam er ook nog een oudere broer van mij langs met een luchtgekoelde motor. Hij had zelfs een aanhanger achter zich. Maar deze bedacht zich en ging elders zijn heil zoeken.
Verder Terug Naar boven Home Page