Het vertrek
De route er naar toe
Maandag 5 september 2011: naar de Tuinen van Annevoie
Ton zou Toos in de avond van Zeist ophalen want die moest nog tot half zes werken. Dat deed hij dus en wij reden daarna via Breda en Antwerpen naar Brussel.
Voorbij Brussel nam Toos mijn stuur over zodat Ton aanwijzingen kon geven hoe wij moesten rijden.
Het ging allemaal goed tot wij bij het dorpje in het donker aankwamen.
Daar stopten wij en vroegen bij de rotonde aan een paar jongemannen bij een soort bedrijfje dat nog open was waar de tuinen van Annevoie waren. Zij zeiden dat wij direct naar rechts moesten, de heuvel op.
Daar boven stopten wij en Ton en Toos vroegen zich af of het wel klopte wat John, die deze reünie had georganiseerd, naar ons had gemaild. Want boven bij de ingang van de tuinen was er geen soort vakantiehuisje te zien.
Zij besloten terug te gaan naar de rotonde om het in gebrekkig Frans en wat Nederlands nog een keer te vragen aan de jongemannen of het wel daar was wat zij zochten.
Toen zeiden die dat het vakantiehuisje recht door was en dan aan de linkerkant.
Zo gingen wij naar de aangewezen plek. Ton dacht dat het het eerste huisje was.
Hij gaf al aanwijzingen om mij naar het erf van dat huisje te laten afdalen. Dat deed Toos dus.
Toen hij ging kijken zag hij dat wij bij het tweede huis moesten zijn. Want op de deur stond een briefje geplakt dat zijn klasgenoten bij een restaurant waren zo'n vijf km verderop.
Toen kwam één van de jongemannen naar ons toe en vertelde dat de auto, ik dus, op een parkeerplaats vlak aan de Maas moest worden geparkeerd.
Nadat Toos een paar pogingen gedaan had om mij op het kleine steile erf, op het natte gras te keren en het haar niet lukte, ging Ton mij op haar aanwijzingen in mijn achteruit het
paadje terug omhoog rijden.
Toen wij eenmaal op de weg waren volgden wij de aanwijzigen van de jongeman en kwamen zo op het parkeerterrein.
Zij besloten lopend de weg naar het restaurant op te gaan, maar toen die naar de rand van het dorp leidde en zij alleen maar een donker bos voor zich zagen besloten zij toch maar om om te keren en de tijd in het kleine café in de dorpstraat af te wachten.
Na ieder twee glazen goedkope wijn te hebben gedronken en toen zij een paar auto's in het stille dorp zagen voorbij gaan besloten zij om ook maar naar het huisje terug te keren.
Daar ontmoetten zij hun klasgenoten en die hadden nog wat meegebracht uit het restaurant voor hen om te eten.
Het bleek dat Ton zijn nieuwe iPhone nummer nog niet doorgegeven had en de oude simkaart van Ton zat in het apparaat van Toos die zij aan haar zus in Limburg gegeven had. Die ontving dus wel een bericht maar die wist niet van wie het was.
Dus zo konden zijn klasgenoten niet met hem communiceren.
Na hun hotelbagage uit mij meegenomen te hebben gingen zij naar het huis toe waar zij in hun toegewezen kamer verbleven om van een goede nachtrust te genieten.
Daar stond ik dus op de parkeerplaats aan de Maas
Verder Terug Naar boven Reunie Ardennen 2011