Hoe kun je als fiets zolang mogelijk fit, gezond en gelukkig door het leven gaan?
Hoe gezond ben ik?
Wat Ton zichzelf toewenst en dat ook probeert uit te voeren en te verbeteren wenst hij mij dat ook toe.
Volgens zijn analogie, want hij zegt gekscherend dat hij Fietsenmaker is, moet ik als fiets ook veel bewegen.
Rust roest, zegt hij.
Maar mijn frame is van aluminium en dat roest gelukkig niet.
En veel onderdelen zijn tegenwoordig van Roest Vast Staal zodat het mooi glanzend blijft.
En terwijl hij de NNGB ( Nederlandse Norm Gezond bewegen = minstens een half uur per dag bewegen)
met 400 % overtreft laat hij mij toch in de schuur staan als hij met de wandelclub een dag aan het wandelen is.
Wel verzorgt hij mijn aandrijving- en afrem- mechanismen zo goed mogelijk en dat geeft soms jaloerse opmerkingen van zijn vrouw als zij dat ziet.
Zij vindt soms dat ik te veel aandacht krijg.
Hij wil zelf 2038 halen, en aangezien dat een eeuw later zal zijn dan zijn geboortejaar weet je nu dus hoe oud hij wil worden.
Maar met mij heeft hij een probleem want ik weet ook niet meer wanneer ik geboren ben, vermoedelijk rond AD 2000. Dus ben ik nu een tiener, of mag je dat bij fietsen niet zeggen?
Zijn vorige fiets, de Raleigh, was van 1981 en rijdt nu zo nu en dan nog als Ton's zoon Bob bij ons komt logeren.
Wel is waar dat diens balhoofd twee keer gerepareerd is omdat Ton de sportfiets als MTB behandelde, maar hij rijdt nog prima. Alleen afremmen doe ik veel beter en het sturen gaat mij ook beter af.
Uitgaande dat ik van AD 2000 ben, hoe oud zou ik nu zijn?
Bij zijn hond Tiga wist hij dat die na 12 jaren ongeveer 84 jaar geweest moest zijn (in mensen leeftijd omgerekend) toen hij heen ging. Maar voor fietsen is dat wat anders.
Een studentenfiets in Amsterdam gaat maar een paar jaar mee en eindigt zijn leven in een van de grachten.
Een museum fiets zal bijna de eeuwigheid halen.
Het hangt dus af wie je verzorger zal zijn.
Voor mij geldt dat ik overgeleverd ben aan mijn berijder en verzorger , in dit geval Ton.
En als "fietsenmaker"weet hij best dat mijn geraamte hem zal kunnen overtreffen wat leeftijd aangaat, als mijn andere onderdelen die aan slijtage blootgesteld zijn op tijd worden vervangen.
Dan kan ik makkelijk nog dertig mensenjaren mee.
Wel ben ik bang dat als hij met mij niet meer boven de 30 km/h uit komt hij dan een andere fiets gaat nemen.
Maar hij heeft nu uitgerekend dat het nog wel een tijdje kan duren.
Hij reinigt en smeert mijn ketting aandrijving regelmatig en in augustus 2010 heb ik sinds een paar weken een volledig nieuwe
aandrijving gemonteerd gekregen. Wel alleen voorblad, ketting en achterblad. De Rohloff naaf gaat nog langer mee.
In het voorjaar van 2013 heeft hij mij weer van een nieuw voorblad en ketting voorzien.
En om te bewijzen dat wij beiden nog fit zijn heeft hij eind juli 2010 het rondje Apeldoorn-Arnhem-Den Dolder (170 km) gedaan en in 2012 het
Rondje Katwijk aan Zee- Wassenaar - Den Dolder van 175 km
Maar in 2013 heeft hij bij de ingang van de "Eendenkooi" te Tienhoven zijn linker sleutelbeen bij een val gebroken.
Hij zegt zelf dat hij vijf fouten tegelijk had gemaakt.
Toen zijn vrouw hem vroeg welke route zij moesten nemen om thuis te komen zei hij dat de route door het bos het kortst was, die kozen zij.
(fout 1).
Daarna was hij van plan om zo snel mogelijk thuis te komen en reed hij voor(fout 2).
Terwijl hij dat deed maakte hij met de rechterhand foto's van het mooie landschap aan de rechterzijde van het pad (fout 3).
Daardoor had hij te weinig aandacht voor het bospad waar keihard opgedroogde MTB sporen waren, want het was daar een veengebied (fout 4).
Hij raakte met zijn voorwiel in een diep spoor en viel naar links op zijn linker schouder zonder door te rollen (fout 5).
En zo hoorde hij via zijn lichaam in zijn oor zijn bot kraken en wist hij dat hij wat gebroken had. Toen hij opstond en mij terug naar de weg bracht probeerde hij mij te berijden met een hand.
Dat lukte en dus probeerde hij het restaurant op de hoek te halen. Toen dat ook lukte gingen hij en zijn vrouw tot het benzinestation fietsen dat halverwege de thuisroute was.
Ook dat lukte en toen reed hij met meer dan 25 km/uur snelheid de resterende 12 km naar huis. Zijn vrouw had er moeite mee. Daar werd hij door zijn vrouw naar de huisartsenpost gebracht bij het ziekenhuis.
Een foto werd gemaakt en daar was te zien dat de breuk bij een scharnier was.
De artsen konden niets doen want de breuk bij een scharnier kon niet met een spalk gezet worden. Zo kreeg ik dus twee maanden rust en hij ook.
In 2014 kon hij nog een rit Den Dolder-Rotterdam met mij rijden. De heenrit bij windkracht 4 tegen de wind in. Op de terugweg ging de wind liggen. De rit was 150 km ver.
In dat jaar had hij in Duitsland van oudere Duitsers geleerd door hen te observeren, dat je hellingen van meer dan 15 % langzaam in
een hele lage versnelling moest nemen, dan kwam je wel boven.
Zo had hij hellingen van meer dan 20% kunnen nemen maar dan wel in etappes.
Verder Terug Naar boven Home Page