WINTERBERG 2006
Een bekende winkel in Winterberg
Dag 6: Winterberg 1
Tiga had het nog te kwaad van de vorige wandelingen in de bergen bij Velmede. Want 's morgens was hij nog stijf en had hij moeite om op te staan. Bij het opstaan gleed hij van de bank af en kwam toevallig in het verlaagde gedeelte van de treepplank terecht. Daar viel hij onderste boven en bleef versuft op zijn rug liggen. Ton zag dat en hielp hem weer overeind.
Ton en Toos haalden 's morgens na het ontbijt, te voet de Duitse fiets op. Ze liepen langs het station, Ton liep en Toos reed op de fiets en ze gingen onder de brug door naar het zwembad. Zo kwamen ze voorbij het huis waar wij aan de overkant van de rivier tegenover de achtertuin stonden. De muur die van onze zijde als een kale krijtrots achter het huis verrees was in werkeljkheid een soort fabrieksmuur van de spoorwegen, maar stond toch nog vijftien meter van het huis af.
Maar het uitzicht op de berghellingen is de eigenaar wel kwijt.
Via de loopbrug bij het zwembad bereikten zij mij. Ton sjorde de Duitse fiets tussen de Fiets van Toos en zijn eigen mountainbike in. .
Toen de Duitse fiets tussen de Hollandse op het rek goed gestouwd was vertrokken wij over de provinciale weg richting Winterberg. Het was nog steeds mooi zonnig weer en het was warm voor de tijd van het jaar. De reis ging eerst vlot en voorspoedig. Maar een tiental kilometers voor Winterberg was er een omleiding en zo moest ik de Kahler Asten Berg beklimmen en weer afdalen.
Uiteindelijk kwamen wij tegen lunchtijd in het wintersportplaatsje aan. Het was een andere aanblik dan Ton gewend was want hij was met Toos een keer met zijn zoon en familie naar de wintersport geweest. Hij vond het toen een sprookjesachtige omgeving. Een mini wintersport locatie.
Maar nu parkeerde hij mij niet ver van het centrum en ging te voet naar het Toeristen Informatie Bureau.
Maar die bleek bij de ijshal te zijn.
Dus bleef ik met Toos en Tiga een half uur alleen op de parkeerplaats. Maar daarna kwam Ton met een kaart van de omgeving en informatie over de staplaatsmogelijkheden in Winterberg bij mij terug.
Ton en Toos besloten eerst naar de camping te gaan, mij van mijn overlast te ontdoen en vers water te gaan tanken. Maar ook omdat zij een lekkere douche toch fijn vonden.
Maar de enige camping ten zuid oosten van het dorp bleek tussen de middag gesloten te zijn. De telefoon om de receptionist op te roepen werd door Ton gebruikt maar hij kreeg geen gehoor. Er zat niet anders op dan om op de parkeerplaats te wachten en een kop koffie te drinken tot hij zou arriveren. Dat zou pas om drie uur zijn. Maar gelukkig waren wij niet
de enige gasten want er was een caravan met trekauto die er ook aankwam. En na een kwartier was het kantoor van de receptionist ook open. Ton schreef zich in en wij werden naar een plek in de buurt verwezen. De man gaf aanwijzingen waar we vuil water konden storten en vers water konden innemen. Ook waar het toilet gebouw was en de toiletcassette konden legen.
Toen alles ververst was gingen Ton en Toos naar het centrum wandelen.Tiga bleef bij mij. Hij vond het binnen lekker warm vergeleken bij buiten. In de bergen is het toch wel vijf graden kouder dan in Meschede.
Ze vertelden dat ze langs een omweg naar het centrum waren gewandeld. Maar daardoor wisten ze waar de supermarkten en de restaurants in Winterberg waren.
Ze gingen ook weer bij het lekkernijen restaurant warme chocolademelk met appeltaart eten. Het was er weer even druk als de vorige keer in de winter toen ze er ook waren.
Ze liepen over de kortste weg weer naar mij terug en kwamen zodoende over de brug over de snelweg aan de overzijde ervan waar ik nog op de camping stond. Maar ineens kwamen zij bij een veldje waar twee campers stonden. Ton vroeg aan de Nederlandse camperaar van wie de plaats was waar zij op stonden. Het hoort bij een camping zij de dame aan wie hij het vroeg. Dan staan wij op de zelfde camping, zei Ton. Dat klopt, zei de dame, want het andere deel van de camping was vol en in het nieuwe gedeelte konden 40 campers staan.
Zij stonden ten noorden van de skilift en wij net ten zuiden ervan.
In de avond werd het killer en het waaide bovendien. Maar bij de warmte van mijn standkachel was het toch nog behaaglijk in mijn interieur.
Ton bekeek de foto's die hij genomen had op zijn laptop want hij had ook electrische stroom en verder las hij in het boekje over de geschiedenis van zijn lotgenoten.
Toos was aan haar tweede boek begonnen: Europa, van Geert Mak, een pil van 1000 blz, maar die avond had zij het nog niet uitgelezen.
Hier in Winterberg hadden ze in de nacht veel baat bij de meegenomen extra groene deken. In ieder geval hadden Ton en Toos geen kou geleden. Tiga had zich dieper in zijn matje gerold.
Verder Terug Naar boven Home Page