Nederland 2006 2
Waarom moest Tiga bij mij blijven?
Dag 3: Tweede dag van de expeditie
Vroeg in de ochtend ging Ton met de familie een stevig ontbijt nuttigen en direct daarna begon hij aan de tweede dag van de expeditie.
Het weer was hem gunstig gezind, het regende niet en het was niet te warm, net 15 graden.
Gelukkig kwam zijn neef in de ochtend ook langs en samen hadden ze die ochtend een boom eruit kunnen trekken.
En toen was het weer tijd om te lunchen.
Na de lunch lukte het hun nog om drie vrij dikke stronken uit de grond te krijgen. Maar de zwaardere lier van Ton was bijna aan het eind van zijn functioneren, de kabel trommel was ontzet en moest elke keer bij het afwikkelen rechtgeslagen worden. Bovendien was de kabel hier en daar reeds beschadigd.
Net toen zij er over dachten om er mee op te houden zei Ton's nicht dat haar rolstoel wielband was leeg gelopen. Haar broer zou het met het bijgeleverde pompje wel oppompen maar dat lukte niet. Het zal wel lek zijn zei Ton maar ik heb wel plakmateriaal bij me in de fietstas. Hij haalde de binnenband eruit en begon de band voor het huis op te laten pompen wat ook niet lukte. Ik heb ook wel een grote fietspomp bij me zei Ton en ging naar mijn kist toe om de pomp te halen. Maar het bleek dat op de band een autoventiel zat en de verloopnippel had hij niet.
Toen hoorde hij opeens dat Tiga weggelopen was. Hij sprong meteen op zijn mountainbike en begon in cirkels rond de woning te zoeken. Zijn neef deed dat ook op zijn eigen fiets.
Maar al zoekende en aan voorbijgangers met een hond vragende of zij een hazewindhond gezien hadden kwamen zij er achter dat Tiga in de buurt van de kerk gesignaleerd was.
Aangezien er ,wat laker bleek, twee kerken waren, ging Ton bij de verkeerde kerk zoeken en vond hij Tiga niet.
Wel kwam hij een paar jongens tegen waarvan de één ook een mountanbike had en die alleen op zijn achterwiel kon rijden.
Hoe doe je dat, vroeg Ton aan hem. Nou je zet 'm eerst in zijn laagste versnelling en dan trek je het stuur omhoog en ga je naar achter leunen en tegelijkertijd trap je de trapper naar voren en ga je rijden en zorg je dat je boven de achteras blijft zitten.
Nou Ton probeerde het maar hij was de eerste keren nog niet succesvol.
Hij ging bij zijn nicht kijken of Tiga er al was en ja hoor die zei dat Tiga heel rustig uitzich zelf was thuis komen lopen.
Ton deed Tiga voor de veiligheid maar bij mij en Tiga kon dus alleen maar naar buiten kijken. Dat deed hij natuurlijk vanaf de bestuurdersstoel.
Maar al met al hadden ze nog geen verloop nippel voor de pomp van Ton. Ze vroegen het aan de achterbuurman van een blok verder die ook een hond had en aan wie Ton eerst ook gevraagd had of hij Tiga gezien had. En die dacht dat hij wel ergens een nippel had en als Ton het niet kon vinden kon hij die wel gaan opzoeken. Maar Ton wilde hem niet lastig vallen en ging met mij en zijn neef naar een benzinepompstation. De dichtsbijzijnde bleek wel veel gereedschappen te verkopen maar geen autoventielnippel.En als die het niet had dan moesten ze tot de volgende dag wachten dan was het maandag en waren de gereedschapszaken open.
Onderweg zagen ze ook dat het verhuurbedrijf Boels ook in de buurt was en dat ze de volgende dag daar misschien een zware lier konden huren.
Bij terugkomst ging Ton de kleine, bij het wiel meegeleverde pomp aandachtiger bestuderen. Hij merkte op dat er een handel aan het uiteinde zat die je kon uitklappen en dan sloot de nippel zich om het ventielhuis terwijl de binnenkant het puntje van het ventiel ingedruk hield. Dat was eigenlijk wat hij nodig had om de binnenband op te pompen.
Ton pompte de binnenband op, maar het lek was te klein om zonder een emmer water te kunnen vinden. Met een emmer water erbij was het zo gevonden en geplakt.
Die avond was iedereen weer blij en werd er besloten om de laatste vijf stronken met een te huren lier uit de grond te trekken.
Verder Terug Naar boven Home Page